Dagrit 7: Tijdrit Denver

Zondag, 26 augustus

07.30 uur: denk je dat je de laatste ochtend uit kan slapen. Nee hoor, Heidi wil om half 8 een evaluatie ontbijt met ons hoe wij de week hebben doorstaan en wat er beter en anders kan de volgende fiets tour.

Vergaderontbijt tijdens de USA Pro Challenge 2012 - Denver

Ik heb niet zoveel te melden en wat ik wilde zeggen heb ik al gedaan tijdens de week. Alle andere aanbevelingen heb ik trouwens ook al gehoord door de ritweek heen. Zeker goeie punten. Liz stelt voor dat ik op plekken zoals Telluride en Beaver Creek op de Team Parking moet gaan staan qua check-in zodat de soigneurs en de mechanics dan niet nog een extra post af moeten gaan. Goed punt maar dat ga ik echt niet doen............wat als het regent of stormt of ik in de bloedhitte omval met een zonnesteek. Gaat dus zeker niet gebeuren als ik Team Advance blijf tenzij ze een trailer voor mij regelen waar iedereen zijn spullen op kan komen halen. En da kost pegels.

Liz vliegt deze ochtend terug naar LA. Ik beloof haar het ontbijt af te sluiten om 11 uur, alle team badges van de tafels te halen want die moeten terug naar de organisatie.
Ondertussen neem ik weer plaats in de lobby aan de check-in tafel die er nog steeds staat. Ik probeer mijn blog te schrijven maar dat lukt natuurlijk niet. Iedereen komt langs een praatje maken. Ook prima!

De fietsers lopen door de lobby heen en weer, halen een bakkie kof bij de Starbucks. Mijn 2 hotelvriendjes hebben het erg druk met kijken. En als ze Cadel Evans zien staan worden ze zenuwachtig en schieten ze me aan. Ik ken die hele gozer niet dus ik zeg tegen ze: "kom op ga naar hem toe dan maak ik foto's". Moeders komt ook aangeschoten en samen maken we leuke kiekjes voor in het fotoalbum.

handtekening van Cadel Evans op je shirt

Jeej, met Cadel Evans op de foto

Courtney komt enthousiast op me af rennen. Ze heeft kunnen regelen dat we samen met een paar van die stoere motormuizen over het parcours rijden. Maar dan moeten we wel nu meteen vertrekken. Wel vet meerijden op zo'n motor maar ik zit heerlijk aan mijn tafeltje en besluit een volgende keer mee te gaan. Als er een volgende keer is.........

Als ik om 11 uur het ontbijt gesloten heb en mijn spullen boven heb weggelegd rijden we om half 12 de stad in om de tijdrit te gaan zien. Het wordt een spannende dag: gaat tussen Levi Leipheimer, Christian VandeVelde en Tejay van Garderen. Parkeren is echt lastig. Normaliter kunnen we onze auto kwijt op de Staff Parking maar op de een of andere manier is echt alles afgesloten. We besluiten ergens op straat de auto neer te zetten. Omdat mijn richtingsgevoel dramatisch is, maar ik voor de zekerheid een foto waar we geparkeerd staan.

Mom Son bowling Team

De tijdrit begint pas om 1 uur dus we hebben alle tijd. Rustig lopen we naar het Park waar het allemaal gebeurt. Ik heb al mijn shirtjes aan Kristen gegeven voor haar nichtje die ze graag wil hebben. Ik weet zeker, ik draag ze nooit meer dus beter iemand blij mee maken die ze wel wil dragen. Kristen gaat op zoek naar haar familie, Courtney zit bij de motormuis achterop, Liz is naar huis, Erica is bij haar vriend dus Heidi en ik blijven over. Top! Lekker relaxed een beetje aanklooien met z'n tweetjes. We komen Marshall nog tegen, de zoon van Heidi. Die is deze week verantwoordelijk voor de satelliet schotel. We hangen een beetje bij hem rond en lopen dan richting de VIP tent waar je een mooi uitzicht hebt over de finish.

Heidi en ik ergens bij de Compost bakken

We zetten onze kont op een stoeltje in de VIP tent bestellen een Sunshine en hangen een half uur lang achterover zonder iets te zeggen. Heerlijk, effe bijkomen zonder dat iemand ons lastig valt. De race begint en we zien een aantal wielrenners finishen. Een mevrouw komt ons uit de stoelen wegjagen. Die waren van haar. Prima!

De finish vanuit de VIP tent gezien

Dan gaan we toch lekker naar de media trucks. Heidi heeft daar een vriend werken die TV producer is. Effe kijken hoe dat werkt tijdens zo'n Tour. We komen Wendy tegen, onze media contact, en die geeft ons spontaan een rondleiding. Super heftig allemaal wat er in die trucks zich afspeelt. Wat een dynamische toestanden. Had ik nog nooit eerder gezien.

Wendy en Heidi - USA Pro Challenge 2012

Media truck USA Pro Challenge 2012

TV Producers aan het werk - USA Pro Challenge 2012

TV producers in de donkere media truck

We bekijken de laatste ritten in de media truck. Super spannend en uiteindelijk wint Vande Velde de overall USA Pro Challenge Tour 2012. Woehoeooee het zit erop. Vanavond nog een feestje vieren en dan morgen naar huis.

We hobbelen nog een keer naar de VIP tent en daar zie ik de vader van Christian VandeVelde staan. Ik feliciteer hem en vraag of hij Nederlands spreekt? "Een klein beetje" zegt hij met een Amerikaans accent. Niet veel dus! Ik praat nog wat met een vriendin van hem die Belgisch is en dan besluiten we na de prijsuitreiking weer naar het hotel te gaan om te douchen voordat we naar het eindfeest gaan met de shuttle busjes.

Oh nee, eerst nog even langs de band die het festijn afsluit: Big Bad Voodoo Daddy. Wholly crap, wat zijn die gasten goed. Vette shite man. Lekker dansen op die gasten.

Big Bad Voodoo Daddy - Denver

Dansen op Big Bad Voodoo Daddy

In de lobby kom ik mijn vrienden tegen van Exergy en drink een pilske met hen. Mooi verhaal hoe dat team is opgezet.

Ik ren nog snel even naar boven om een korte douche te nemen en dan gaan we met z'n allen naar het feest. Gratis eten en drinken dus je weet wel wat er gebeurt: Iedereen knetterlam. Ik hou het bij de biertjes want ik moet morgenochtend weer naar de luchthaven.

Was weer een mooie Tour afgelopen week. Enorm veel meegemaakt zoals jullie hebben kunnen lezen. Erg genoten en veel mensen ontmoet. Ben benieuwd wat de volgende Fietsblog gaat worden: California?

Tot dan allemaal!