07.30 uur: denk je dat je de laatste ochtend uit kan slapen. Nee hoor, Heidi wil om half 8 een evaluatie ontbijt met ons hoe wij de week hebben doorstaan en wat er beter en anders kan de volgende fiets tour.
Vergaderontbijt tijdens de USA Pro Challenge 2012 - Denver
Ik heb niet zoveel te melden en wat ik wilde zeggen heb ik al gedaan tijdens de week. Alle andere aanbevelingen heb ik trouwens ook al gehoord door de ritweek heen. Zeker goeie punten. Liz stelt voor dat ik op plekken zoals Telluride en Beaver Creek op de Team Parking moet gaan staan qua check-in zodat de soigneurs en de mechanics dan niet nog een extra post af moeten gaan. Goed punt maar dat ga ik echt niet doen............wat als het regent of stormt of ik in de bloedhitte omval met een zonnesteek. Gaat dus zeker niet gebeuren als ik Team Advance blijf tenzij ze een trailer voor mij regelen waar iedereen zijn spullen op kan komen halen. En da kost pegels.
Liz vliegt deze ochtend terug naar LA. Ik beloof haar het ontbijt af te sluiten om 11 uur, alle team badges van de tafels te halen want die moeten terug naar de organisatie.
Ondertussen neem ik weer plaats in de lobby aan de check-in tafel die er nog steeds staat. Ik probeer mijn blog te schrijven maar dat lukt natuurlijk niet. Iedereen komt langs een praatje maken. Ook prima!
De fietsers lopen door de lobby heen en weer, halen een bakkie kof bij de Starbucks. Mijn 2 hotelvriendjes hebben het erg druk met kijken. En als ze Cadel Evans zien staan worden ze zenuwachtig en schieten ze me aan. Ik ken die hele gozer niet dus ik zeg tegen ze: "kom op ga naar hem toe dan maak ik foto's". Moeders komt ook aangeschoten en samen maken we leuke kiekjes voor in het fotoalbum.
handtekening van Cadel Evans op je shirt
Jeej, met Cadel Evans op de foto
Courtney komt enthousiast op me af rennen. Ze heeft kunnen regelen dat we samen met een paar van die stoere motormuizen over het parcours rijden. Maar dan moeten we wel nu meteen vertrekken. Wel vet meerijden op zo'n motor maar ik zit heerlijk aan mijn tafeltje en besluit een volgende keer mee te gaan. Als er een volgende keer is.........
Als ik om 11 uur het ontbijt gesloten heb en mijn spullen boven heb weggelegd rijden we om half 12 de stad in om de tijdrit te gaan zien. Het wordt een spannende dag: gaat tussen Levi Leipheimer, Christian VandeVelde en Tejay van Garderen. Parkeren is echt lastig. Normaliter kunnen we onze auto kwijt op de Staff Parking maar op de een of andere manier is echt alles afgesloten. We besluiten ergens op straat de auto neer te zetten. Omdat mijn richtingsgevoel dramatisch is, maar ik voor de zekerheid een foto waar we geparkeerd staan.
Mom Son bowling Team
De tijdrit begint pas om 1 uur dus we hebben alle tijd. Rustig lopen we naar het Park waar het allemaal gebeurt. Ik heb al mijn shirtjes aan Kristen gegeven voor haar nichtje die ze graag wil hebben. Ik weet zeker, ik draag ze nooit meer dus beter iemand blij mee maken die ze wel wil dragen. Kristen gaat op zoek naar haar familie, Courtney zit bij de motormuis achterop, Liz is naar huis, Erica is bij haar vriend dus Heidi en ik blijven over. Top! Lekker relaxed een beetje aanklooien met z'n tweetjes. We komen Marshall nog tegen, de zoon van Heidi. Die is deze week verantwoordelijk voor de satelliet schotel. We hangen een beetje bij hem rond en lopen dan richting de VIP tent waar je een mooi uitzicht hebt over de finish.
Heidi en ik ergens bij de Compost bakken
We zetten onze kont op een stoeltje in de VIP tent bestellen een Sunshine en hangen een half uur lang achterover zonder iets te zeggen. Heerlijk, effe bijkomen zonder dat iemand ons lastig valt. De race begint en we zien een aantal wielrenners finishen. Een mevrouw komt ons uit de stoelen wegjagen. Die waren van haar. Prima!
De finish vanuit de VIP tent gezien
Dan gaan we toch lekker naar de media trucks. Heidi heeft daar een vriend werken die TV producer is. Effe kijken hoe dat werkt tijdens zo'n Tour. We komen Wendy tegen, onze media contact, en die geeft ons spontaan een rondleiding. Super heftig allemaal wat er in die trucks zich afspeelt. Wat een dynamische toestanden. Had ik nog nooit eerder gezien.
Wendy en Heidi - USA Pro Challenge 2012
Media truck USA Pro Challenge 2012
TV Producers aan het werk - USA Pro Challenge 2012
TV producers in de donkere media truck
We bekijken de laatste ritten in de media truck. Super spannend en uiteindelijk wint Vande Velde de overall USA Pro Challenge Tour 2012. Woehoeooee het zit erop. Vanavond nog een feestje vieren en dan morgen naar huis.
We hobbelen nog een keer naar de VIP tent en daar zie ik de vader van Christian VandeVelde staan. Ik feliciteer hem en vraag of hij Nederlands spreekt? "Een klein beetje" zegt hij met een Amerikaans accent. Niet veel dus! Ik praat nog wat met een vriendin van hem die Belgisch is en dan besluiten we na de prijsuitreiking weer naar het hotel te gaan om te douchen voordat we naar het eindfeest gaan met de shuttle busjes.
Oh nee, eerst nog even langs de band die het festijn afsluit: Big Bad Voodoo Daddy. Wholly crap, wat zijn die gasten goed. Vette shite man. Lekker dansen op die gasten.
Big Bad Voodoo Daddy - Denver
Dansen op Big Bad Voodoo Daddy
In de lobby kom ik mijn vrienden tegen van Exergy en drink een pilske met hen. Mooi verhaal hoe dat team is opgezet.
Ik ren nog snel even naar boven om een korte douche te nemen en dan gaan we met z'n allen naar het feest. Gratis eten en drinken dus je weet wel wat er gebeurt: Iedereen knetterlam. Ik hou het bij de biertjes want ik moet morgenochtend weer naar de luchthaven.
Was weer een mooie Tour afgelopen week. Enorm veel meegemaakt zoals jullie hebben kunnen lezen. Erg genoten en veel mensen ontmoet. Ben benieuwd wat de volgende Fietsblog gaat worden: California?
De laatste ochtend verplicht vroeg opstaan, wassen, plassen en naar beneden. Mijn tafel staat alweer klaar en housekeeping komt de eerste balen met towels & sheets afleveren. Ik ontmoet 2 kleine vriendjes die er ook klaar voor zijn: broertje en zusje (zusje 2 jaar jonger, kun je het zien?).
Ik vertel ze dat de wielrenners vanavond in hun hotel slapen. Volgens mij is de vader bij die informatie nog blijer dan de kinderen =0). Ze zijn niet meer weg te slaan uit de lobby.
Na veel trekken en zeuren krijg ik van de receptie de kamerlijsten en een aantal sleutels mee. Behalve die van CTS en SpiderTech. Blijkt dat iemand vannacht een aantal kamers van die teams heeft gereleased en nu dus bezet zijn. Pam, mijn allergrootste topper achter de balie probeert dit op te lossen. Gelukkig zijn het maar 2 teams en niet allemaal.
09.00 uur - Om 9 uur komt de eerste soigneur al binnen. Ik schrik me een hoedje, zo vroeg al. Maar voor hun is het ook de laatste check-in dag en een aantal willen graag de finish zien op de Flagstaff berg in Boulder. Je moet dan wel voor een bepaalde tijd de shuttle bus hebben genomen wil je de berg nog op kunnen.
Alles gaat in een keer ontzettend snel. Voor 10 uur zijn alle teams aanwezig en is iedereen er vandoor met de kamersleutels, handdoeken en wasmandjes. Dat betekent: IK BEN KLAAAAAR.............Joeheooeoeoee! Wholly hell, wat nu. Ik regel nog een extra kamertje voor United Healthcare en Bontrager maar dat is het dan.
Heidi en Kristen zijn inmiddels gearriveerd en samen met Courtney nemen ze kamerlijsten door van het Renaissance hotel en de Red Lion.
Kamerlijstjes checken
Soigneur van Team Champion System
Mijn lieve brompot van Astana
Soigneur van Liquigas Cannondale - zij is echt een toppertje
Ik loop naar buiten om te kijken hoe het met de mechanics staat en hun
trailers. Iedereen heeft zijn eigen plekje gekregen. Al het materiaal wordt gewassen. Dat gebeurt bijna iedere dag
want de sponsor auto's moeten er gelikt bij staan.
Sponsor trailers wassen en spullen opzetten in Team Parking
Aankomst Team Exergy
Racing Garmin Sharp aan de slag
Om half 1 besluiten we wat van de race en alle festiviteiten daaromheen te gaan zien en met z'n allen stappen we in de auto en rijden naar Boulder. Heerlijk, eindelijk even naar buiten en niets doen. Ik hobbel achter de dames aan en als ze naar links willen ga ik ook, en als ze naar rechts gaan maakt het mij ook niet uit.
We komen in aan in Main street waar alle gezelligheid is: stands van vele wielermerken, kledingmerken, fietsbanden, hele fietsen en andere accessoires. Wij gaan op jacht naar de bierstandjes, bestellen een mooie Fat Tire en krijgen de 2de kado. Niet slecht. Om de magen wat te vullen kopen we een Pizza en lopen door alle drukte heen.
Fat Tire - New Belgium
Pizza en Bier
Uiteindelijk komen we aan bij de VIP tent waar we heerlijk in het zonnetje gaan wachten totdat de renners langskomen. Iedereen probeert een glimp van het peloton mee te pikken. Mijn job zit erop dus ik ga heerlijk chillen op de lounge banken. Laat ze maar komen.
Proost vanaf de chill bank in de VIP tent
Terug in het hotel eten we samen met de teams in de Grand Ballroom: rijst, pasta, kip, vis, beef, brood, kaas en veel groente. We hangen nog wat in de hotelbar rond met een aantal soigneurs en TV productie mensen, en besluiten dan een laatste afzakkertje te doen in de suite van Heidi. Om half 1 hou ik het voor gezien. Ondanks dat ik morgen niets meer te doen heb wil ik toch in de lobby plaats nemen voor het geval de soigneurs vragen hebben over van alles en nog wat. Was een top daggie met een zonnetje en een F(l)at Tire.
07.00 uur: gewone ritueel zoals de rest van de dagen (Shit - Shower - Shave). Tassie pakken in de auto lazeren om vervolgens weer de hele ochtend in de lobby te vertoeven. Bij het hotelwinkeltje haal ik mijn gratis koffie in de hotel mok. Ik zie daar super toffe slippers hangen die ik koop voor Heidi. Die heeft ze wel verdiend na al dat harde werken.
Moose flip flops voor Heidi
Ik stuur The Double Tree in Denver nog mijn laatste kamer wijzigingen voor de teams en loop vervolgens naar de receptie om de spullen voor check-in op te halen. Ik vraag ze of ze per team nog aparte kamer lijsten willen maken met de kamernummers, de breakdown van de kamers en een leeg veld daarachter waar de soigneurs de namen kunnen invullen wie waar slaapt. Die lijsten worden bij de lift en op de kamerdeuren gehangen zodat iedereen kan zien wie waar slaapt. Super handig, deed ik zelf ook altijd als we met het NL hockey elftal op pad waren. De meeste hotels vinden dat wat vreemd, vanwege privacy redenen, maar wij zijn niet anders gewend. Ik highlight op de lijsten welke kamers klaar zijn zodat de soigneurs weten welke sleutels ze wel en welke nog niet kunnen gebruiken. Hier krijgen ze meteen alle sleutels mee ongeacht de kamer schoon is of niet. Die heb ik nog niet eerder meegemaakt.
BMC Racing is als eerste binnen. Voor hun heb ik nog geen enkele kamer beschikbaar. Maakt hem niet uit, hij zet de koffers voor de deuren en komt later terug om te vragen wat er al klaar is. Hij moet toch ook zijn trailer opzetten dus geen paniek. Zo gaat dat vandaag bij iedereen. Ze komen aanrijden, ik laat ze zien waar ze slapen achterin het hotel, de mechanics parkeren de trucks en trailers onder het raamkozijn en gaan aan het slag. Je hoort of ziet ze niet meer.................
Boulder of Denver
McKinley vertrekt deze ochtend naar Boulder. Haar Housing Groups slapen daar allemaal omdat de finish morgen in Boulder is. Ik zou vanavond ook eigenlijk in Boulder slapen terwijl ik vanmiddag een meeting heb in Denver en morgenochtend de teams in Denver moet inchecken. Initiele idee van een nachtje Boulder was dat het gezellig stappen is. Maar ik ben zo kapot dat er van stappen toch niets terecht gaat komen. Dus ik besluit vanavond in Denver te slapen in The Double Tree, de laatste stop voor mij.
Courtney gaat wel vanavond naar Boulder, een vriendinnetje bezoeken die net een tweeling heeft gekregen. Maar ook zij zal vanavond in Denver slapen zodat ze morgenochtend iets langer in bed kan blijven liggen. En daarbij moet ze vanavond nog een kamerlijst checken met de Red Lion hotel in Denver.
Op naar Denver, final stop!
Als iedereen weer is ingecheckt en Heidi, Kristen en Erica zijn gearriveerd pakken Courtney en ik onze spullen in en rijden richting Denver. Mooi kort ritje dit keer en de Pre Con start om 3 uur. Gelukkig zijn er voor vanavond kamers beschikbaar in de Double Tree en ze geven me een mooi mini suite op de 8ste verdieping waar ik de komende 3 nachten heerlijk kan slapen.
somber uitzicht over Denver en de bergen vanaf mijn hotelkamer
Tow car
Na de meeting spreek ik af met Eugene, mijn held van de komende 2.5 dag. Hij is verantwoordelijk voor Parking en Security. The Double Tree is zo vriendelijk geweest om onze medewerkers die in Denver aankwamen aan het begin van de week gratis te laten parkeren op hun parkeerplaats. Daar was wel duidelijk bij verteld om 'ACHTER' het hotel te parkeren en niet aan de voorkant omdat dat gebruikt zou gaan worden voor Team Parking. Ook staan er overal buiten en binnen het hotel flipovers dat iedereen voor vrijdagmiddag zijn auto aan de voorkant van het hotel moet hebben weggehaald.
Op de foto is het wat onduidelijk maar in werkelijkheid was dit niet te missen
IPA Mojo beer - Boulder Co.
Er zijn altijd mensen die of niet luisteren, of niet lezen of gewoon kak hebben aan wat er wordt gezegd. Maar mijn grote zwarte reus Eugene heeft kak aan die mensen. Hij heeft een bedrijf besteld die alle auto's wegsleept die nog aan de voorkant staan geparkeerd. No Mercy voor niemand niet. Wat een absolute topper! Ik sms het aan de meiden die nog in Colorado Springs zitten en iedereen is meteen groots fan van Big Ole' Eugene.
Ik neem plaats in de lobby bar en ga onder het genot van mijn Mojo Boulder biertje de kamerlijsten door. Wholly makrels, elk team heeft de kamers naast elkaar. Wat ongelooflijk super. Dit wordt een makkie vanavond en morgenochtend. Om 10 uur ga ik naar bed. Tis weer mooi geweest. Morgen mijn laatste werkdag en dan zit het er op voor mij. Hopelijk kan ik dan iets gaan zien van de race.
07.00 uur - Opstaan, douchen, tandenpoetsen, haren in elastiek, aankleden 07.30 uur - In de auto naar Pines Lodge om kamer sleutels van onze Competition Director, Kevin Livingston af te leveren. Hij checkt vanavond individueel in bij het hotel en ik had gisteravond per ongeluk zijn sleutels meegenomen. Kevin is de baas over de teams tijdens de race week.
Kevin Livingston
Wat ik niet wist (en nu wel anders kan ik het niet vertellen) is dat hij een professioneel wielrenner is geweest. Hij woont niet ver bij mij vandaan, Austin TX. Zal hem toch maar een keer opzoeken als het wat minder heet is en er een leuk muziek festival aan de gang is. 'He still owes me a Sneaky Pete or 2'.
Kevin Livingston - vroegah
Kevin Livingston - nu
07.45 uur - Naar beneden karren om koffie en broodjes te halen 08.00 uur - Aankomst in de Seasons hotel, Avon
Check-in Season hotel, Avon Colorado
In the Seasons hotel checken we de teams in. Dat wil zeggen ik geef ze hun informatie in welk hotel ze deze nacht logeren, laat ze de route beschrijving zien, wijs ze aan de overkant van de weg de Team Parking en dan kunnen ze er vandoor om de dagelijkse routine uit te voeren: koffers in de kamers of voor de kanmerdeur als deze nog niet schoon zijn, stinkie wedstrijd shirtjes en broekjes wassen en meer van dat soort ongein. Deze keer moeten de mechanics onderaan de berg hun trailers opzetten voor de verzorging van de fietsen. Ik zie aan hun koppies dat ze niet blij zijn. Vooral Jim van Team Bissell heeft het er zwaar mee: Het liefste staat hij onder het hotelraam met zijn trailer en trekt hij water en elektriciteit uit de hotelkamer. Ik begrijp het helemaal, ben elke dag de good or the bad messenger.
Zo zoetjes aan komt iedereen aankachelen in de box trucks, trailers of vans.
Team Liquigas Cannondale arriveert in Beaver Creek
Ryan van Bontrager Livestrong is binnen - Beaver Creek
Op de achtergrond zie je de parkeerplaats voor Team Parking - onderaan de berg van Beaver Creek
Gedoe bij de ingang van de berg
Ik krijg een telefoontje van de soigneur van TT1 dat de security bij de ingang van de berg de trucks er niet willen doorlaten. Ze hebben geen accreditatie. Wat een gel.l, die trucks gaan alleen maar naar boven om de bagage af te leveren om vervolgens weer naar beneden te rijden. Security wil niet luisteren dus bel ik wat er godsamme aan de hand is en dat ze de boel moeten doorlaten. De security persoon die ik aan de telefoon krijg begrijpt niet wat er aan de hand is want die staat bij de ingang en iedereen mag doorrijden. Blijkt later dat er een zooitje van mijn toppers gewoon het gas erop hebben gegooid en zijn doorgereden.
Op 2 teams na; die zijn te beleefd, stappen uit, unloaden de truck met de bagage, wachten op de lokale shuttle bus, gooien de bagage in de shuttle bus om vervolgens naar het hotel te rijden.Goeie tip voor volgend jaar als de Tour langs Beaver Creek komt: Accreditatie passen regelen hetzij via de lokale organisatie en anders via de hotels.
Als iedereen is langsgekomen, gooi ik mijn spullen achterin de auto en rij ik samen met Courtney richting Colorado Springs.
Glenwood Canyon - Colorado
We besluiten dit keer niet de scenic route te nemen maar de snelweg richting Denver en dan Colorado Springs. We willen bereikbaar zijn via de mobiele telefoon dus dan maar een stuk saai beton onder je autobanden. Saai, saai, we rijden een deel van de rit over de duurste straat in Amerika, door Glenwood Canyon. Niet normaal zo mooi: je zit gevangen tussen rotswanden aan alle kanten. Helaas hebben we geen tijd om te stoppen bij de Hanging Lake vanwege de meeting om 5 uur met 100.000 hotel mensjes.
I-70 door Glenwood Canyon richting Denver
Hanging Lake Glenwood Canyon - niet gezien helaas!
Om 5 uur zit iedereen weer keurig op ons te wachten. Voor Courtney is het de eerste keer dat ze erbij zit. We hebben McKinley ook opgetrommeld omdat haar groepen hier vanavond overnachten. Die meiden schrikken zich een hoedje als ze zien hoe officieel het er allemaal aan toegaat. We krijgen een mooie map met alle informatie van alle groepen en teams, een koffie mok waarmee we de hele dag gratis koffie kunnen halen en een notitie boekje dat ik goed kan gebruiken.
Heerlijk, eindelijk weer een normaal hotel. Ze hebben de hele zooi aan parkeerplaatsen leeggeveegd zodat mijn teams ruimte zat hebben om morgen overal te parkeren waar ze maar willen. Gaby Lopez is mijn beste vriend morgen: hij helpt de teams te parkeren als ze de generator nodig hebben en water.
Union hotels
En ander fijn ding is deze Tour is dat we geen Union hotels hebben. Bij de Union hotels mag je de bell carts niet zomaar pakken. De bell boys worden beschermd door de Unions en de bell carts zijn van hun. Dat betekent dat als de soigneurs daar gebruik van willen maken ze moeten betalen. En daar hebben ze een broertje dood aan, dan sjouwen ze liever alles naar de hotelkamers. Nu hebben we het vrije gebruik van de bell carts. Top! Sommige soigneurs zoals Jason van Bissell is door de wol gewassen: die heeft zijn eigen bell cart bij zich. Slim.
We doen weer hetzelfde als elke avond: ik ga in de bar zitten met een biertje en de hotellijsten voor de teams, Courtney neemt de Housing Group lijsten door voor de laatste nachten in Denver en McKinley vangt haar jongens op voor de check-in. Ik heb plattegrondjes van het hotel gekregen dus kan voor elk team highlighten in welk deel van het hotel ze slapen op welke verdieping en waar ze kunnen parkeren met hun hele hebben en houwe. Ik weet zeker dat niemand gebruik zal maken van de generator en water aan de voorkant van het hotel maar dat ze alles zullen wegtrekken uit de hotelkamers. Ook prima!
Het is geen mooi hotel waar we zitten maar wel super praktisch: vlak aan de snelweg en echt ruimte zat om te parkeren. De makkelijkste locatie voor de soigneurs en mechanics tot nu toe.
Crowne Plaza Colorado Springs - super praktisch als verblijf tijdens de Tour
Biju Thomas
Na alle voorbereidingen en checks gaan we met z'n drietjes een hapje eten in het hotel restaurant. De kok moet morgen koken voor de teams. Dus we zijn benieuwd wat hij er van 'bakt'. De organisatie waarvoor ik werk 'Sports Medallist' heeft een kok ingehuurd, Biju Thomas, die alle recepten voorbereidt voor de locaties waar de teams eten: veel rijst pasta en oatmeal, pindakaas, fruit, geen boter of andere vette zooi, veel scrumbled eggs, kip, vis etc. En uiteraard heeft elk team nog zijn exta's op tafel staan zoals den Ollanders altijd hun eigen nutella, pindakaas en hagelslag meenemen. Biju heeft de laatste jaren veel gereisd met een van de teams in een food trailer waar hij de maaltijden voor zijn team voorbereidde. En dat doen we nu dus voor alle teams.
Voor iemand die zin heeft om zijn Chicken Biryani met roasted vegetable yogurt sauce te maken, bekijk zijn video.
Er staat niet echt iets op de kaart wat me aanstaat dus ik bestel niets en de andere meiden bestellen iets van pasta. Tis niet veel soeps en hopen dat het morgen beter is met de adviezen van Biju. Vanavond lekker vroeg naar bed. Morgen de laatste stop.........Denver!
Dagwinnaar van rit 4 is Jens Voigt van RadioShack Nissan Trek.
Winnaar rit 4: Jens Voigt van RadioShack Nissan Trek
Werkelijk geslapen als een knalblok vannacht. Ben wel weer voor de wekker wakker omdat Heidi mij om half 7 wakker sms-t. We moeten de soigneur van United HealthCare zien te bereiken om door te geven dat ze een upgrade hebben gehad naar de St. Regus. En ik heb alle telefoonnummers.
Check-in vandaag loopt weer als een zonnetje.Van BMC Racing team krijg ik later een compliment over de condo's in Aspen Alpes. Het was helemaal top! The Gant heeft een aantal gasten verhuisd naar the Little Nell waardoor wij meer condo's hebben en we bijna geen sofa sleepers meer hoeven te gebruiken. Voor Medical Services regel ik in het Sky hotel snel nog even een massage kamer voor het spreekuur van de wielrenners. Normaliter hebben we daarvoor een suite maar die was kennelijk niet meer beschikbaar. Maakt niet uit, geregeld!
Om half 1 rij ik naar de Gant om Heidi en Courtney op te pikken. Wij gaan met z'n drietjes de boel van morgen voorbereiden. Courtney rijdt dit keer dus ik kan eindelijk een beetje relaxen onderweg. Het is weer een prachtige rit. Wat dat betreft is Colorado een absolute aanrader. Tot nu toe zijn de auto ritten adembenemend geweest.
Bij aankomst in Beaver Creek gaan Heidi en ik naar de meeting en Courtney gaat de berg onderzoeken waar alle hotels gelegen zijn. Zo kunnen we na de meeting een snelle tour doen langs de hotels om alle lijsten op te halen.
Beaver Creek, Colorado
We zitten tegenover 186 nerveuze hoteliers die van alles en nog wat vragen. Voor sommige teams wordt het ook minder plezierig omdat we ze hebben moeten verdelen over 2 locaties (wel vlak bij elkaar). Ik heb 3 weken geleden 5 uur lang zitten puzzelen om de teams zo goed mogelijk te accommoderen. Maar vanwege de breakdown van kamers heb ik 6 teams moeten verdelen over 2 hotels. Uiteindelijk valt het mee: 3 van de 6 blijken uiteindelijk toch in 1 hotel te zijn gezet zodat we er nog maar 3 overhouden.
Vincent, de soigneur van Optum
De maaltijden zijn achter het Park Hyatt hotel. Voor sommige teams wordt dat een drop-off want het is te ver om te lopen die berg op. Gaat lukken. De hotels zien er echt allemaal toppie uit. Beaver Creek is een ontwikkelde berg met accommodatie, onderdeel van Vail en alles ziet er nog hartstikke nieuw uit.
Voor de soigneurs wordt het weer hard werken want de condo's liggen niet allemaal bij elkaar. Park Hyatt hotel, Kiva hotel, Pines Lodge, Elkhorn Lodge en the Highlands zullen een stuk makkelijker zijn dan The Lodge en The Charter. Vooral Pines Lodge ziet er poepie chique uit. Daar zit o.a. Team Optum, ben blij dat ik iets voor Vincent mijn Indonesische soigneur kan doen. Die heeft het zwaar deze week, is voor hem de eerste keer.
We halen plattegrondjes op en rijden naar onze condo om aan de slag te gaan. Morgen is de check-in weer centraal onderaan de berg en ik wil voor iedereen een plattegrond maken hoe ze eerst naar de Team Parking kunnen rijden om vervolgens de bagage te droppen bij de hotels.
Heidi - hapje eten?
Heidi heeft het vanavond zwaar. Een aantal VIPs is niet happy met de accommodatie in Aspen. Samen met Kristen is ze de hele avond bezig alles op te lossen zodat iedereen weer blij is. Volgend jaar moeten we een dedicated persoon aanwijzen die zich 100% bezig houdt met de VIPs. Die hebben nou eenmaal meer aandacht nodig dan de rest. Courtney zit de hele avond aan kamerlijsten van de Housing Groups. De teams check en voorbereiding doe ik alleen. Maakt me niet uit, ik vind het wel lekker om alleen te werken. Daarom is dit baantje van Team Advance helemaal geschikt voor mij.
McKinley komt halverwege de avond aan met een goeie prak Thais eten. Hmmmmmmmmm........zit me te bedenken dat ik de laatste 2 dagen heb geleefd op chocolate chips cookies en bier. Dus een stukkie kip curry gaat er zeker in.
Uitzicht vanuit mijn kamer op de ski pistes van Beaver Creek, Vail Colorado
De hele avond is het al ijzig koud in ons huisje. We zitten met z'n allen onder dekens te werken en begrijpen niet waar de kou vandaan komt. Het is wel echt prachtig. Ligt onderaan de ski slopes (die nu groen zijn) met boven 2 slaapkamers en 2 badkamers en beneden een enorme grote woonkamer met keuken en nog een slaap- en badkamer. Wat wel heel raar is zijn de persoonlijke foto's van de eigenaren die aan de muur hangen: Sta je in de badkamer je af te drogen, kijk je tegen een zooitje onbekende aan die je in hun skipak jou zitten aan te staren. Weird stuff.
Uiteindelijk blijkt als de anderen naar bed zijn en ik de boel afsluit dat er 2 ramen openstaan die ook niet dicht kunnen omdat ze kapot zijn. Jaaiks.........straks sluipt er iemand ons huisje in. Ik denk bij mezelf "je kijkt teveel Law & Order, NCIS, CSI troep en The Closer". Je kunt namelijk in gehuchten als dit je auto en je huis open laten staan zonder dat er ooit iets gebeurt. Zelfde als Telluride, daar plakken ze je kamer sleutel vast aan de voordeur met tape hahahahaha..........
Op naar morgen. Kijken of we een zooitje soigneurs blij kunnen maken. Wordt spannend.......
Winnaar dag 3: Tom Danielson (Garmin Sharp Barracuda)
