USA Pro Cycling Challenge Colorado 2012: Dagrit 4: Aspen

Donderdag, 22 augustus 2012

07.00 uur - Opstaan, douchen, tandenpoetsen, haren in elastiek, aankleden
07.30 uur - In de auto naar Pines Lodge om kamer sleutels van onze Competition Director, Kevin Livingston af te leveren. Hij checkt vanavond individueel in bij het hotel en ik had gisteravond per ongeluk zijn sleutels meegenomen. Kevin is de baas over de teams tijdens de race week.

Kevin Livingston

Wat ik niet wist (en nu wel anders kan ik het niet vertellen) is dat hij een professioneel wielrenner is geweest. Hij woont niet ver bij mij vandaan, Austin TX. Zal hem toch maar een keer opzoeken als het wat minder heet is en er een leuk muziek festival aan de gang is. 'He still owes me a Sneaky Pete or 2'.

Kevin Livingston - vroegah

Kevin Livingston - nu

07.45 uur - Naar beneden karren om koffie en broodjes te halen
08.00 uur - Aankomst in de Seasons hotel, Avon

Check-in Season hotel, Avon Colorado

In the Seasons hotel checken we de teams in. Dat wil zeggen ik geef ze hun informatie in welk hotel ze deze nacht logeren, laat ze de route beschrijving zien, wijs ze aan de overkant van de weg de Team Parking en dan kunnen ze er vandoor om de dagelijkse routine uit te voeren: koffers in de kamers of voor de kanmerdeur als deze nog niet schoon zijn, stinkie wedstrijd shirtjes en broekjes wassen en meer van dat soort ongein. Deze keer moeten de mechanics onderaan de berg hun trailers opzetten voor de verzorging van de fietsen. Ik zie aan hun koppies dat ze niet blij zijn. Vooral Jim van Team Bissell heeft het er zwaar mee: Het liefste staat hij onder het hotelraam met zijn trailer en trekt hij water en elektriciteit uit de hotelkamer. Ik begrijp het helemaal, ben elke dag de good or the bad messenger.

Zo zoetjes aan komt iedereen aankachelen in de box trucks, trailers of vans.

Team Liquigas Cannondale arriveert in Beaver Creek

Ryan van Bontrager Livestrong is binnen - Beaver Creek

Op de achtergrond zie je de parkeerplaats voor Team Parking - onderaan de berg van Beaver Creek

Gedoe bij de ingang van de berg

Ik krijg een telefoontje van de soigneur van TT1 dat de security bij de ingang van de berg de trucks er niet willen doorlaten. Ze hebben geen accreditatie. Wat een gel.l, die trucks gaan alleen maar naar boven om de bagage af te leveren om vervolgens weer naar beneden te rijden. Security wil niet luisteren dus bel ik wat er godsamme aan de hand is en dat ze de boel moeten doorlaten. De security persoon die ik aan de telefoon krijg begrijpt niet wat er aan de hand is want die staat bij de ingang en iedereen mag doorrijden. Blijkt later dat er een zooitje van mijn toppers gewoon het gas erop hebben gegooid en zijn doorgereden.

Op 2 teams na; die zijn te beleefd, stappen uit, unloaden de truck met de bagage, wachten op de lokale shuttle bus, gooien de bagage in de shuttle bus om vervolgens naar het hotel te rijden.Goeie tip voor volgend jaar als de Tour langs Beaver Creek komt: Accreditatie passen regelen hetzij via de lokale organisatie en anders via de hotels.

Als iedereen is langsgekomen, gooi ik mijn spullen achterin de auto en rij ik samen met Courtney richting Colorado Springs.

Glenwood Canyon - Colorado

We besluiten dit keer niet de scenic route te nemen maar de snelweg richting Denver en dan Colorado Springs. We willen bereikbaar zijn via de mobiele telefoon dus dan maar een stuk saai beton onder je autobanden. Saai, saai, we rijden een deel van de rit over de duurste straat in Amerika, door Glenwood Canyon. Niet normaal zo mooi: je zit gevangen tussen rotswanden aan alle kanten. Helaas hebben we geen tijd om te stoppen bij de Hanging Lake vanwege de meeting om 5 uur met 100.000 hotel mensjes.

I-70 door Glenwood Canyon richting Denver

Hanging Lake Glenwood Canyon - niet gezien helaas!

Om 5 uur zit iedereen weer keurig op ons te wachten. Voor Courtney is het de eerste keer dat ze erbij zit. We hebben McKinley ook opgetrommeld omdat haar groepen hier vanavond overnachten. Die meiden schrikken zich een hoedje als ze zien hoe officieel het er allemaal aan toegaat. We krijgen een mooie map met alle informatie van alle groepen en teams, een koffie mok waarmee we de hele dag gratis koffie kunnen halen en een notitie boekje dat ik goed kan gebruiken.

Heerlijk, eindelijk weer een normaal hotel. Ze hebben de hele zooi aan parkeerplaatsen leeggeveegd zodat mijn teams ruimte zat hebben om morgen overal te parkeren waar ze maar willen. Gaby Lopez is mijn beste vriend morgen: hij helpt de teams te parkeren als ze de generator nodig hebben en water.

Union hotels

En ander fijn ding is deze Tour is dat we geen Union hotels hebben. Bij de Union hotels mag je de bell carts niet zomaar pakken. De bell boys worden beschermd door de Unions en de bell carts zijn van hun. Dat betekent dat als de soigneurs daar gebruik van willen maken ze moeten betalen. En daar hebben ze een broertje dood aan, dan sjouwen ze liever alles naar de hotelkamers. Nu hebben we het vrije gebruik van de bell carts. Top! Sommige soigneurs zoals Jason van Bissell is door de wol gewassen: die heeft zijn eigen bell cart bij zich. Slim.

We doen weer hetzelfde als elke avond: ik ga in de bar zitten met een biertje en de hotellijsten voor de teams, Courtney neemt de Housing Group lijsten door voor de laatste nachten in Denver en McKinley vangt haar jongens op voor de check-in. Ik heb plattegrondjes van het hotel gekregen dus kan voor elk team highlighten in welk deel van het hotel ze slapen op welke verdieping en waar ze kunnen parkeren met hun hele hebben en houwe. Ik weet zeker dat niemand gebruik zal maken van de generator en water aan de voorkant van het hotel maar dat ze alles zullen wegtrekken uit de hotelkamers. Ook prima!

Het is geen mooi hotel waar we zitten maar wel super praktisch: vlak aan de snelweg en echt ruimte zat om te parkeren. De makkelijkste locatie voor de soigneurs en mechanics tot nu toe.

Crowne Plaza Colorado Springs - super praktisch als verblijf tijdens de Tour

Biju Thomas

Na alle voorbereidingen en checks gaan we met z'n drietjes een hapje eten in het hotel restaurant. De kok moet morgen koken voor de teams. Dus we zijn benieuwd wat hij er van 'bakt'. De organisatie waarvoor ik werk 'Sports Medallist' heeft een kok ingehuurd, Biju Thomas, die alle recepten voorbereidt voor de locaties waar de teams eten: veel rijst pasta en oatmeal, pindakaas, fruit, geen boter of andere vette zooi, veel scrumbled eggs, kip, vis etc. En uiteraard heeft elk team nog zijn exta's op tafel staan zoals den Ollanders altijd hun eigen nutella, pindakaas en hagelslag meenemen. Biju heeft de laatste jaren veel gereisd met een van de teams in een food trailer waar hij de maaltijden voor zijn team voorbereidde. En dat doen we nu dus voor alle teams.

Voor iemand die zin heeft om zijn Chicken Biryani met roasted vegetable yogurt sauce te maken, bekijk zijn video.

Er staat niet echt iets op de kaart wat me aanstaat dus ik bestel niets en de andere meiden bestellen iets van pasta. Tis niet veel soeps en hopen dat het morgen beter is met de adviezen van Biju. Vanavond lekker vroeg naar bed. Morgen de laatste stop.........Denver!

Dagwinnaar van rit 4 is Jens Voigt van RadioShack Nissan Trek.