Reisdag Houston - Durango

Donderdag, 16 augustus 2012

05:30u - alarm gaat af. Wil mijn werk e-mails eerst checken of er zaken afgerond moeten worden. Dat valt allemaal reuze mee. Geen urgente zaken.

Ik moet nog afspraken maken met de 3 property management companies in Telluride waar ik morgenmiddag langs wil gaan om voor de allerlaatste keer door de kamerlijsten te gaan. Wil er zeker van zijn dat alles zo goed mogelijk klaar is voor a.s. maandag. Maar goed ook dat de afspraken voor morgen zijn: 1 contact kan alvast niet die gaat morgen al het dorp uit. De andere 2 zijn er ook niet het weekend maar daar kan ik morgen nog wel bij op bezoek. Vraag me af waarom ze allemaal de boel ontvluchten voordat het hele circus arriveert .......

Warmwater ketel

08:30u - Ons Mexicaantje staat voor de deur om onze warmwater ketel te ontmantelen en schoon te maken. Heb gelukkig net gedoucht. We lopen al 3 weken lang te rotzooien met lauw water, koud water, warm water. Kortom niet constant. Elke keer plaats ik een work order bij de receptie. Gister weer gedaan. Ze gaan het nu drastischer aanpakken. Ik hoop voor JJ dat het nu wordt opgelost want ik ben er de komende 10 dagen niet om het te regelen.

10:00u - Even de laatste wijzigingen uitprinten voordat Asfaw onze chauffeur (klinkt luxer dan het is) mij komt ophalen om me naar de luchthaven te rijden. Het pakken van mijn tasje is weinig bijzonder. We krijgen werk T-shirts of polo's morgen uitgereikt die we de hele Tour moeten dragen voor herkenbaarheid dus veel heb ik niet nodig. Kaki broeken heb ik niet, dan maar een zwarte lange broek en korte grijze broek. En alles wat ik niet bij me heb koop ik onderweg wel.

Plastic zakje

Inchecken voor de vlucht gaat allemaal vlot. Ik check toch maar mijn tasje in want ben vergeten alle vloeibare spullen in een apart plastic zakje te doen (zucht.......moet beter nadenken de volgende keer). Op de terugweg zal ik er aan denken. Dat is hier in Amerika wel goed geregeld: je mag een flinke tas meenemen en een truttenkoffer als handbagage. Die truttenkoffer lever je af bij het vliegtuig, gaat in het ruim en krijg je weer terug bij aankomst.



In Denver heb ik 40 minuten overstaptijd. Dat is meer dan voldoende als je op tijd vertrekt........maar dat doen we natuurlijk niet. Afgelopen april hetzelfde gedonder gehad in Detroit. Moest ik de nacht doorbrengen in een hotel op de luchthaven. Toen vloog ik naar mijn schoonouders dus was niet zo'n probleem maar als je blijft staan en je hebt de volgende morgen meetings dan is dat verrekte onhandig.

Rennen voor de vlucht

We komen te laat aan in Denver en ik moet me rot rennen om de vlucht naar Durango te halen. Rennen ben ik niet gewend...........ik verlies dus de helft van mijn longen tijdens dat kleine afstandje van gate B41 naar B71. Maar ik heb het gehaald. Hoop dat mijn tas het ook gaat halen. Zien we wel bij aankomst in Durango. Mijn laptop zit in mijn handbagage en de USB stick in mijn broekzak. Dat is het belangrijkste.

Ons Team tijdens de USA Pro Cycling Challenge

Op de vlucht naar Durango zit ik naast Liz. Liz is een onderdeel van mijn team. Zij is tijdens de komende week verantwoordelijk voor Food & Beverage. Dat hadden ze mij eerst in mijn schoenen willen schuiven maar daar heb ik niet zoveel mee. Ik weet nog toen ik team manager was van het Nederlands hockey elftal ik dat gezeur over eten niet het leukste onderdeel van mijn baan vond. Gelukkig mocht ik kiezen en doe ik dus nu alle hotelkamertjes voor de wielrenners en staff. Ik hoef dus niet 's ochtends om 6 uur bij het ontbijt te staan om te checken of er wel genoeg pasta, rijst, aardappelen, eieren en fruit aanwezig is. En dat ook nog een keer 's avonds..........Mij niet gezien. Ik eet wel mee.

We zeggen niets tegen elkaar tijdens de vlucht. Is wat lastig om boven een 2-motorig kistje uit te brullen. Je zou denken dat je met een 2CV en een Scout dat wel gewend zou zijn. Stil zijn is ook lekker. Praten doen we vanavond wel bij de goudgele klets.

Naast Liz en mijzelf hebben we ook nog Heidi, Kristen en Erica in ons team. Heidi is eigenlijk de aanstichter van het geheel. Zij is degene die verantwoordelijk is voor de hele organisatie. Heidi heb ik leren kennen tijdens de Olympische Spelen van 2002 in Salt Lake City. Zij was mijn contact tijdens die Spelen voor de hotels, programma onderdelen, eten & drinken. We hebben altijd contact gehouden. Heidi bleef in de travel business, ik niet. Begin dit jaar vroeg ze of ik in haar team wilde komen tijdens de Tour of Colorado. Dus ik dacht "ach das eigenlijk wel leuk weer es in mijn oude job". In mei hebben we samen de Tour of California gedaan zodat ik de hotel job nu alleen kan doen. Heel simpel: single, single, double, double, single, double......

Mijn maatje Erica

Erica doet de media. Er gaat een enorme puist aan TV, radio en andere toestanden mee. Erica en ik rijden iedere dag samen vooruit: zij checkt alle kamers voor de Media en ik voor de Teams. Klikt goed tussen ons tweetjes. Erica heb ik ontmoet in februari tijdens het Sundance Festival in Park city Utah.
Kristen is een heerlijke doorgerookte dame die zoals ze dat zelf zegt de hotellijsten eruit 'cranckt'. Topwijf!

Liz en de prachtige Shuttle bus

 

 Fort Lewis College

Mijn tasje is gelukkig meegekomen. Bill de shuttle chauffeur komt ons ophalen van de luchthaven. We zijn compleet! Iedereen slaapt de komende dagen op de campus. Lijkt wel een klooster hier. De kamers zijn echt super simpel en klein. 1-persoons bedje en een klein tafeltje waar je aan kunt werken. Waarschijnlijk niet wat iedereen gewend is maar we gaan het ermee doen. Ik blijf toch maar 1 nacht.

Mijn kamer in Fort Lewis College - Klooster!

Liz en ik checken snel in voor onze kamers en lopen dan naar de Student Union waar iedereen aan de bar zit de werken. Ik regel snel de auto zodat ik morgenvroeg kan vertrekken. De dames snakken naar een glaasje wijn dus ik haal wijn en een zak margerita-spul voor ze. We werken nog 2 uur door en dan is het 9 uur. Tijd om een happie te eten. Durango heeft 4 brewpubs en we gaan naar Carvers. Ik bestel de Rodeo Burger en een Jack Rabbit Pale Ale. Wat een goed begin van de Tour.

Rodeo burger - Jack Rabbit was alweer op

We pikken Bernard, de soigneur van RadioShack op en rijden terug naar Fort Lewis. Iedereen is bekaf maar we gaan toch nog een aantal zaken regelen voordat we naar bed gaan. Andrew en Bill doen ook mee. Zij slapen in hetzelfde gebouwtje (Snyder Hall C). Andrew en Bill zijn verantwoordelijk voor TV zodat iedereen over de hele wereld de Tour kan volgen. Wow, die zijn belangrijk. Het maakt hier niet uit wat je doet, iedereen zit bij elkaar.

Morgen eindelijk Telluride

Dat was meer dan voldoende voor vandaag. Morgen meer over het reilen en zeilen in Telluride. Hopelijk ook wat meer mooie foto's.